De 'necklace' is terug in Zuid-Afrika

Het was een van de gruwelijkste straffen van zwarten tegen andere zwarten tijdens de apartheid in Zuid-Afrika: de necklace. Wie van collaboratie met de blanke apartheidsregering werd verdacht, kreeg een brandende autoband om de nek. Met het verdwijnen van de apartheid in 1994, verdween de brandende autoband als martelmiddel van de straat. Maar de necklace is terug, en weer toegepast door zwarten tegen zwarten.

Tiësto bezoekt vluchtelingen in Zuid-Afrika

De wereldberoemde dj was voor 'Dance4Life' in een kerk in Johannesburg waar vluchtelingen uit Zimbabwe worden opgevangen. Thijs 'Tiësto' Verwest was zwaar onder de indruk van zijn bezoek. Voor een kort videofilmpje (met aan het begin wat reclame), klik hier.

Van biltong tot baie lekkere sushi

Kaapstad is een culinair paradijs. Begin op de Neighbourgoods market. Op een vroege zaterdagmorgen verdringt een gemengd publiek, blank én zwart, zich broederlijk rond een kraam met versgeperst granaatappelsap. De volgende stop is bij een rasta-meisje dat broodjes vult met à la minute gebakken spek en roerei. De Neighbourgoodsmarket in Kaapstad, verzamelplek voor biologische producten, trekt yuppen en artiesten, gezinnen en jonge ontwerpers. In luchtige zomerjurkjes en felgekleurde bermuda’s komen ze aan, met boodschappentassen van eco-katoen. In een enorm pakhuis van het Old Biscuit Mill-terrein vinden bezoekers de beste kwaliteit brood, boerenkazen (ook Nederlands-Afrikaanse met komijn), verse groente en fruit. Boeren en andere kleine zelfstandigen uit de omgeving brengen elke week hun waren naar Woodstock, dat de nieuwe hippe wijk van Kaapstad moet worden. Ook biltong wordt aangeboden, de gedroogde reepjes vlees die, als snack, op elke hoek van de straat worden verkocht. En, natuurlijk, de traditionele lekkernij koeksisters – een knipoog naar het Nederlandse koekje. Om mee naar huis te te nemen of op te eten aan lange picknicktafels op de deels overdekte binnenplaats – net als de broodjes falafel, die kunstig zijn versierd met wilde bloemen. Lees verder …

Bendes Johannesburg jagen op immigranten

Het centrum van Johannesburg leek afgelopen weekeinde op een oorlogsgebied. Politie gebruikte traangas en rubberen kogels om Zuid-Afrikaanse bendes uiteen te jagen. Veel winkels zijn geplunderd en helikopters vlogen voortdurend over de hoofden van de met stokken zwaaiende dronken massa’s. De bendes hebben het gemunt op immigranten uit buurlanden, die in de armste wijken van Johannesburg zijn neergestreken. Er zijn al zeker 22 doden, veel hutjes zijn in brand gestoken. Op de website van de The Times (ZA) stond gisteren de volgende scène: "Omstanders staan te lachen terwijl een buitenlandse man, die eerst is gefolterd, op de grond ligt onder een brandende matras. Als politiewagens hun weg door de barricades hebben gebaand, is het al te laat. Een brandblusser en hulp van een medisch team mogen niet baten. En iedereen bleef lachen." Zeker 6000 mensen zijn hun huis ontvlucht en slapen veelal in kerken en politiebureaus. AzG spreekt van een 'klassieke vluchtelingensituatie' met talloze doodsbange mensen en veel slachtoffers van mishandeling, verkrachting en beschietingen. Veel van de vluchtelingen zijn Zimbabwanen die geweld en armoede in eigen land zijn ontvlucht. Er zijn momenteel zo’n drie miljoen Zimbabwanen in Zuid-Afrika, maar ook andere Afrikanen en zelfs Zuid-Afrikanen die geen zoeloe spreken, worden afgeranseld. De buitenlanders gelden vooral als zondebok voor de sociale problemen van arme Zuid-Afrikanen, zoals werkloosheid, criminaliteit en het gebrek aan fatsoenlijke huizen.

De neerwaartse spiraal in Zuid-Afrika

Nelson Mandela of niet, wereldbeker voetbal of niet, het gaat niet goed met de Regenboognatie. Ook niet in de sectoren waarin het land traditioneel uitblinkt zoals de gezondheidszorg. Een ooggetuige rapporteert. Lees verder ...

Adriaan van Dis op de Afrikadag in Den Haag

Van Dis heeft op de Afrikadag een lezing gegeven over o.a. zijn band met Zuid-Afrika. Tijdens de apartheid was drie maanden in het land. “Na een week wilde ik al weg”. Hij had de hoop om contact te maken met de zwarte mensen. Maar dat was moeilijk. Apartheid was er overal. De blanken leefden gescheiden van de zwarten, op alle gebieden. Hij probeerde nog met de blanken te praten over de situatie in Zuid-Afrika. Hij kwam in contact met een blanke man en zag een zwarte man die voor hem als tuinman werkte. “Grote moeite had ik met de eerste wereld die samenkomt met de derde wereld”, vertelt Van Dis. Maar de blanke man liet hem zien dat hij zo slecht nog niet met hen omging. “Hij had zelfs voor de kinderen van de tuinman een zwembadje waar ze konden spelen.”“Het leven in Zuid-Afrika is nu wel verbeterd, maar de kloof tussen arm en rijk is nog ongelooflijk groot. En het is wrang dat dit na 10 jaar niet minder is geworden." Van Dis heeft een band met zuidelijk Afrika. Een band met de mooie mensen, waar hij van jongs af aan al door aangetrokken werd.
Voor een lager gesprek met Van Dis, klik hier.